قضیه انتقال توان ماکزیمم

قضیه انتقال توان ماکزیمم

در مهندسی برق قضیه انتقال توان ماکزیمم بیان می دارد که برای به دست آوردن حداکثر توان خروجی از یک منبع با مقاومت داخلی محدود، باید مقاومت بار را برابر مقاومتی که از دو سر منبع دیده می شود قرار داد. این قضیه برای اولین بار توسط Moritz von Jacobi در سال ۱۸۴۰ بیان شد.

قضیه انتقال توان ماکزیمم منجر به بیشینه شدن انتقال توان می گردد و نه بازده. بازده در صورتی بیشتر است که مقاومت بار بسیار بزرگتر از مقاومت منیع باشد، زیرا بخش بیشتری از توان به بار منتقل می شود. اما باید توجه داشت مقدار توان منتقل شده با بیشتر شدن مقاومت بار کاهش می یابد زیرا جریان خروجی از منبع ولتاژ کم می شود.

از سوی دیگر اگر کل توان تلف شده در مقاومت بار و مقاومت منبع را در نظر بگیریم بیشترین توان وقتی است که مقاومت بار صفر باشد زیرا در این صورت جریان خروجی از منبع بیشینه می گردد. در واقع در این حالت کل توان در داخل منبع تلف می شود.

قضیه انتقال توان ماکزیمم بیان می دارد که چگونه مقاومت بار را با دانستن مقاومت منبع انتخاب بکنیم تا بتوانیم حداکثر توان را از منبع بشیم. نباید این قضیه را به صورت معکوس به کار برد یعنی با دانستن مقاومت بار مقاومت منبع را طوری تنظیم کنیم که با مقاومت بار یکی شود. در واقع بیشترین توان از یک منبع وقتی قابل استحصال است که مقاومت منبع صفر باشد فارغ از اینکه مقاومت بار چه باشد.

[۱] Hayt, William, Jack Kemmerly, and Steven Durbin. Engineering circuit analysis. McGraw-Hill, 2011.

لینک قضیه انتقال توان ماکزیمم در ویکی پدیا

دانلود جزوه

دانلود ویدئو

(۷۱۸۷)