قضیه نورتن
بیانی از قضیه نورتن
۱- دو شبکه A و B را در نظر بگیرید که به یکدیگر متصل هستند. عناصر موجود در شبکه A خطی و/یا منابع مستقل هستند. می خواهیم شبکه A را ساده کنیم و شبکه B را بدون تغییر باقی بگذاریم.
۲- شبکه B را جدا می کنیم. سپس دو سر شبکه A را اتصال کوتاه کرده و جریان عبوری از این اتصال کوتاه را به عنوان جریان اتصال کوتاه، Isc تعریف می کنیم.
۳- تمام منابع مستقل درون شبکه A را خاموش، یا به عبارتی صفر می کنیم. به این ترتیب که منابع ولتاژ را به اتصال کوتاه و منابع جریان را به مدار باز تبدیل می نماییم. منابع وابسته را بدون تغییر باقی می گذاریم.
۴- یک منبع جریان مستقل با مقدار Isc به صورت موازی با شبکه A خاموش شده قرار می دهیم. مدار را کامل نکنید، دو سر آن را جدا شده بگذارید.
۵- شبکه B را به دو سر شبکه A جدید وصل کنید. ولتاژها و جریانها در شبکه B بدون تغییر باقی می ماند.
نکاتی درباره قضیه نورتن
۱- هر کدام از دوشبکه A و B اگر دارای منبع وابسته باشند باید ولتاژ یا جریان کنترلی آن منبع وابسته در همان شبکه باشد.
۲- شبکه A خاموش شده را می توان با یک مقاومت معادل Rth جایگزین کرد که مقاومت معادل نورتن نامیده می شود.
۳- مقاومت معادل نورتن و منبع جریان Isc می توانند صفر باشند هر چند معمولا اینگونه نیست.
۴- هیچ محدودیتی روی شبکه B وجود ندارد یعنی عناصر آن می توانند غیر خطی باشند.
۵- مقاومت معادل تونن و نورتن برابر هستند.
[۱] Hayt, William, Jack Kemmerly, and Steven Durbin. Engineering circuit analysis. McGraw-Hill, 2011.
(۵۹۷۱)
یک دیدگاه