جدول کارنو

جدول کارنو روشی برای ساده سازی توابع سوئیچینگاست که بوسیله موریس کارنودر سال ۱۹۵۳ ارائه شد. این روش کامل شده دیاگرام ون است که بوسیله ادوارد ویچدر سال ۱۹۵۲ ارائه شده بود.

بطورکلی تمایل بر این است که تعداد اجزا مدار کاهش یافته و هر بخش تا حد ممکن ساده شود که برای این کار لازم است که تابع سوئیچینگ توصیف کننده مدار، ساده تر بیان شود. ساده سازی توابع سوئیچینگ هدفی معمول و با اهمیت است که اهمیت آن از این حقیقت ناشی می شود که هر چه تابع سوئچینگ خلاصه تر شود تحقق آن راحتتر و هزینه پیاده سازی آن با عناصر فیزیکی نیز کمتر است.

جدول کارنو نموداری از مربع‌ها است یک جدول کارنوی n متغیره، دارای ۲به توان nمربع است که هر مربع می تواند متعلق به یک مینترم یا ماکسترم باشد.

پس از انتقال تابع سوئیچینگ به جدول کارنو، مربعاتی که یک هستند را گروهبندی می کنیم. مربعاتی که در یک گروه قرار دارند می توانند باهم ترکیب شوند متغیری که در آن مشترک هستند باقی بماند و متغیرهای غیر مشترکشان حذف شود.

در این ویدئو دو مثال از توابع سوئیچینگ پنج متغیره برای ساده سازی با جدول کارنو آورده شده است و به حل آنها پرداخته می شود.

منابع:

[۱] طراحی و تحلیل مدار منطقی دیجیتال، تالیف، ویکتور. پی. نلسون و …، ترجمه، قدرت سپیدنام.

[۲] Digital Logic Circuit Analysis and Design, by Victor P. Nelson and …

دانلود جزوه

دانلود ویدئو

(۲۹۳۵)