جدول کارنو مربوط به سایر توابع سوئیچینگ ۱
جدول کارنو مربوط به سایر توابع سوئیچینگ ۱
جدول کارنو روشی برای ساده سازی توابع سوئیچینگ است که بوسیله موریس کارنو در سال ۱۹۵۳ ارائه شد. این روش کامل شده دیاگرام ون است که بوسیله ادوارد ویچ در سال ۱۹۵۲ ارائه شده بود.
بطورکلی تمایل بر این است که تعداد اجزا مدار کاهش یافته و هر بخش تا حد ممکن ساده شود که برای این کار لازم است که تابع سوئیچینگ توصیف کننده مدار، ساده تر بیان شود. ساده سازی توابع سوئیچینگ هدفی معمول و با اهمیت است که اهمیت آن از این حقیقت ناشی می شود که هر چه تابع سوئچینگ خلاصه تر شود تحقق آن راحتتر و هزینه پیاده سازی آن با عناصر فیزیکی نیز کمتر است.
جدول کارنو نموداری از مربعها است یک جدول کارنوی n متغیره، دارای ۲ به توان n مربع است که هر مربع می تواند متعلق به یک مینترم یا ماکسترم باشد. به کمک این جدول میتوان یک تابع سوئیچینگ را نمایش داد.
این ویدئو به معرفی جداول کارنو مربوط به توابع سوئیچینگ سه، چهار و پنج متغیره می پردازد و نحوه مطابقت هر مربع با مینترم نظیرش را توضیح می دهد. این ویدئودر دو قسمت تنظیم شده است که این ویدئو قسمت اول آنرا نشان می دهد.
منابع:
[۱] صفحه جدول کارنو در ویکی پدیا.
[۲] طراحی و تحلیل مدار منطقی دیجیتال، تالیف، ویکتور. پی. نلسون و …، ترجمه، قدرت سپیدنام.
(۱۸۴۳)
یک دیدگاه