انتقال تابع سوئیچینگ به جدول کارنو
انتقال تابع سوئیچینگ به جدول کارنو
جدول کارنو روشی برای ساده سازی توابع سوئیچینگ است که بوسیله موریس کارنودر سال ۱۹۵۳ ارائه شد. این روش کامل شده دیاگرام ون است که بوسیله ادوارد ویچ در سال ۱۹۵۲ ارائه شده بود.
بطورکلی تمایل بر این است که تعداد اجزا مدار کاهش یافته و هر بخش تا حد ممکن ساده شود که برای این کار لازم است که تابع سوئیچینگ توصیف کننده مدار، ساده تر بیان شود. ساده سازی توابع سوئیچینگ هدفی معمول و با اهمیت است که اهمیت آن از این حقیقت ناشی می شود که هر چه تابع سوئچینگ خلاصه تر شود تحقق آن راحتتر و هزینه پیاده سازی آن با عناصر فیزیکی نیز کمتر است.
جدول کارنو نموداری از مربعها است یک جدول کارنوی n متغیره، دارای n ۲ مربع است که هر مربع می تواند متعلق به یک مینترم یا ماکسترم باشد. به کمک این جدول میتوان یک تابع سوئیچینگ را نمایش داد.
یک تابع سوئیچینگ از مجموع مینترمهایی که به ازای آنها یک می شود تشکیل شده کافی است در جدول کارنو جای مینترمهای مربوطه را یافته و بجای آنها یک قرار دهیم. این ویدئو نحوه انتقال یک تابع سوئیچینگ به جدول کارنو را شرح می دهد.
منابع:
[۱] طراحی و تحلیل مدار منطقی دیجیتال، تالیف، ویکتور. پی. نلسون و …، ترجمه، قدرت سپیدنام.
[۲] …Digital Logic Circuit Analysis and Design, by Victor P. Nelson and
(۱۰۶۲)
یک دیدگاه